1) Οι καταστροφικές ιδιωτικοποιήσεις...
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν ιδεολογικό αυτοσκοπό, αλλά αναγκαιότητα για την καλύτερη και αποδοτικότερη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών μονοπωλίων έχουν νόημα μόνο με το άνοιγμα των συγκεκριμένων αγορών στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Αντιθέτως, η μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό μονοπώλιο μπορεί να χειροτερέψει την κατάσταση για την κοινωνία και την οικονομία.
Να προσφέρει δηλαδή χαμηλότερου επιπέδου υπηρεσίες σε ακριβότερες τιμές. Το ζητούμενο αλλά και ο γνώμονας που πρέπει να γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις είναι η προσφορά καλύτερων υπηρεσιών σε φθηνότερες τιμές.
Δείγμα επιτυχημένης ιδιωτικοποίησης και απελευθέρωσης αγοράς είναι του ΟΤΕ στις τηλεπικοινωνίες. Η αγορά λειτουργεί υπό αποτελεσματικό ανταγωνισμό και οι πολίτες απολαμβάνουν επίπεδο υπηρεσιών ανάλογο των ανεπτυγμένων κοινωνιών σε σύγκριση με την προηγούμενη της απελευθέρωσης κατάσταση. Αν αφαιρεθούν οι υπερβολικοί κρατικοί φόροι οι Έλληνες θα είχαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν και καλύτερες υπηρεσίες σε φθηνότερες τιμές.
Αποτυχημένο δείγμα ιδιωτικοποίησης αποτελούν τα ναυπηγεία. Η εταιρεία παραδόθηκε σε ιδιώτη με τη σιωπηρή δέσμευση του κράτους να αποτελεί το μοναδικό πελάτη, με αδιευκρίνιστό κόστος και περιθώριο κέρδους επί των προσφερόμενων υπηρεσιών. Αντί να υπολογίζει τους εργαζόμενους των ναυπηγείων στον αριθμό όσων αμείβονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τους καταμετρά στον ιδιωτικό τομέα, ενώ συνεχίζει να τους πληρώνει το κράτος. Αυτό αποτελεί τη βάση του σκανδάλου των υποβρυχίων.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Νέας Δημοκρατίας με τις ευλογίες της άκρας αριστεράς και δεξιάς, δεν επιθυμούν να ιδιωτικοποιήσουν καμία ΔΕΚΟ και αν μπορούσαν θα διόριζαν όλους τους ψηφοφόρους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με αντάλλαγμα τις ψήφους που τους εξασφαλίζουν τη νομή της εξουσίας και την «κουτάλα» που τους εξασφαλίζει πρόσβαση στην «χύτρα» του κρατικού προϋπολογισμού.
Οι ιδιωτικοποιήσεις τους προέκυψαν ως πιέσεις από όσους επιδοτούσαν και δάνειζαν την ελληνική οικονομία προκειμένου αυτή να συγκλίνει με τις άλλες ευρωπαϊκές στα πλαίσια της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.
Καθώς αναγκάστηκαν έξωθεν, ο τρόπος που επιδιώκουν να τις κάνουν είναι με γνώμονα την εξυπηρέτηση διαφόρων ολιγαρχών και πρόσκαιρα των κρατικών ταμείων, προκειμένου να καταβάλουν τα εφαπάξ, τις συντάξεις και τους μισθούς μέχρι τις επόμενες εκλογές, ώστε να αποσπάσουν τις απαραίτητες ψήφους...
Αντί λοιπόν να ιδιωτικοποιούν με γνώμονα το άνοιγμα των αγορών και την εξασφάλιση αποτελεσματικού ανταγωνισμού μεταξύ των ιδιωτών, το κάνουν με τρόπους που είναι βέβαιο πως θα αποδειχθούν επιζήμιοι για την κοινωνία και την οικονομία.
Έτσι αντί να ανοίξουν την αγορά του τζόγου, στην περίπτωση του ΟΠΑΠ μετέτρεψαν ένα κρατικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό.
Στην περίπτωση των λιμανιών αντί να δημιουργήσουν στην Αττική τις προϋποθέσεις του ανταγωνισμού με την εκχώρηση δυο-τριών διαφορετικών λιμανιών σε διαφορετικούς ιδιώτες, οι οποίοι θα ανταγωνίζονται να προσελκύσουν πελάτες από εμπορικά, ακτοπλοϊα, και κρουαζιέρα, δημιουργούν ένα ιδιωτικό μονοπώλιο...
Αν το ιδιωτικό μονοπώλιο αύριο αποφασίσει να κερδίσει περισσότερα, ανεβάζοντας το κόστος για τα πλοία, με ποιο τρόπο θα προστατέψει την οικονομία και την κοινωνία;
Είναι θετικό που εκπορθούνται τα κρατικά μονοπώλια, τα οποία μέσω των ισόβιων διοικήσεων της μάστιγας των συνδικαλιστών, αλλά η δημιουργία ιδιωτικών μονοπωλίων δεν αποτελεί την καλύτερη λύση για την οικονομία και την κοινωνία.
Επιπλέον, όσοι σχεδιάζουν τη μετατροπή των κρατικών μονοπωλίων σε ιδιωτικά, αποδίδουν τις αντιρρήσεις των ευρωπαϊκών θεσμών στο φόβο ή ιδιοτελείς σκοπούς έναντι των ανταγωνιστών κινέζων. Συχνά κρύβονται ιδιοτελείς σκοποί, αλλά συνήθως πρόκειται για αντιδράσεις στο αυτονόητο, την παράδοση της κοινωνίας και οικονομίας σε ιδιωτικά μονοπώλια.
Το νερό δεν μοιάζει με το φυσικό αέρα. Το νερό για να φτάσει στη βρύση μας χρειάζεται κάπου να συγκεντρώνεται, μέσω αγωγών να μεταφέρεται κοντά στην πόλη, μετά να φιλτράρεται και μέσω του δικτύου να παροχετεύεται σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που το χρειάζονται.
Ολη αυτή η διαδικασία έχει ένα κόστος. Ο ιδιώτης σε αντίθεση με το κράτος μπορεί να κρατά αυτό το κόστος χαμηλά, άρα να προσφέρει νερό σε καλύτερες τιμές.
Η ιδιαιτερότητα με το νερό στην Αθήνα είναι πως δεν μπορεί να αναπτυχθούν ανταγωνιστικές υπηρεσίες. Εκτός αν φτιαχτούν τεχνητές λίμνες και λεκάνες απορροής που θα τις γεμίζουν.
Κατά συνέπεια η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ με τον τρόπο που γίνεται, επί της ουσίας είναι μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό. Αυτό μπορεί να μειώσει τις τεράστιες απώλειες νερού του δικτύου λόγω της αναποτελεσματικής κρατικής διαχείρισης, αλλά ο ιδιώτης δεν έχει κανένα λόγο να προσφέρει ανταγωνιστικές υπηρεσίες. Δηλαδή, την καλύτερη δυνατή ποιότητα στην χαμηλότερη τιμή.
Ο τρόπος που γίνονται πολλές από τις ιδιωτικοποιήσεις αντί να βελτιώσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς την οικονομία και την κοινωνία, είναι πιθανό να τις επιδεινώσουν.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο προκειμένου να πληγεί η αποτελεσματικότητα της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά ανεπάρκεια προσώπων και αντιλήψεων στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Από τη μια η λαϊκή δεξιά και λαϊκή κεντροαριστερά για να λάβει τις δόσεις των δανείων ιδιωτικοποιεί στρατηγικούς τομείς όπως-όπως και από την άλλη η «παλαβή» αριστερά που δεν αντιλαμβάνεται την έννοια του κόστους και της ανταγωνιστικότητας και πλέει στη Νιρβάνα της βεβαιότητας πως υπάρχει «δωρεάν γεύμα»...
Οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις όπως γίνονται θα δυσφημίσουν το ρόλο και την αποδοτικότητά τους στην οικονομική ανάπτυξη και τη διαβίωση των πολιτών. Θα έχουν δηλαδή το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που πέτυχαν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης...
2) Οι συνέπειες της γοητείας του ρίσκου...
Ο παίκτης απλώνει την παλάμη με τα δάχτυλα ανοιχτά και με το άλλο χέρι προσπαθεί να καρφώσει ένα μαχαίρι στα κενά μεταξύ των δαχτύλων, με ταχύτητα. Νικητής βγαίνει όποιο καταφέρει περισσότερες μαχαιριές σε ένα ορισμένο χρόνο, χωρίς να αγγίξει κάποιο δάχτυλο.
Κώστα Στούπα
Capital
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν ιδεολογικό αυτοσκοπό, αλλά αναγκαιότητα για την καλύτερη και αποδοτικότερη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών μονοπωλίων έχουν νόημα μόνο με το άνοιγμα των συγκεκριμένων αγορών στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Αντιθέτως, η μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό μονοπώλιο μπορεί να χειροτερέψει την κατάσταση για την κοινωνία και την οικονομία.
Να προσφέρει δηλαδή χαμηλότερου επιπέδου υπηρεσίες σε ακριβότερες τιμές. Το ζητούμενο αλλά και ο γνώμονας που πρέπει να γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις είναι η προσφορά καλύτερων υπηρεσιών σε φθηνότερες τιμές.
Δείγμα επιτυχημένης ιδιωτικοποίησης και απελευθέρωσης αγοράς είναι του ΟΤΕ στις τηλεπικοινωνίες. Η αγορά λειτουργεί υπό αποτελεσματικό ανταγωνισμό και οι πολίτες απολαμβάνουν επίπεδο υπηρεσιών ανάλογο των ανεπτυγμένων κοινωνιών σε σύγκριση με την προηγούμενη της απελευθέρωσης κατάσταση. Αν αφαιρεθούν οι υπερβολικοί κρατικοί φόροι οι Έλληνες θα είχαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν και καλύτερες υπηρεσίες σε φθηνότερες τιμές.
Αποτυχημένο δείγμα ιδιωτικοποίησης αποτελούν τα ναυπηγεία. Η εταιρεία παραδόθηκε σε ιδιώτη με τη σιωπηρή δέσμευση του κράτους να αποτελεί το μοναδικό πελάτη, με αδιευκρίνιστό κόστος και περιθώριο κέρδους επί των προσφερόμενων υπηρεσιών. Αντί να υπολογίζει τους εργαζόμενους των ναυπηγείων στον αριθμό όσων αμείβονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τους καταμετρά στον ιδιωτικό τομέα, ενώ συνεχίζει να τους πληρώνει το κράτος. Αυτό αποτελεί τη βάση του σκανδάλου των υποβρυχίων.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Νέας Δημοκρατίας με τις ευλογίες της άκρας αριστεράς και δεξιάς, δεν επιθυμούν να ιδιωτικοποιήσουν καμία ΔΕΚΟ και αν μπορούσαν θα διόριζαν όλους τους ψηφοφόρους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με αντάλλαγμα τις ψήφους που τους εξασφαλίζουν τη νομή της εξουσίας και την «κουτάλα» που τους εξασφαλίζει πρόσβαση στην «χύτρα» του κρατικού προϋπολογισμού.
Οι ιδιωτικοποιήσεις τους προέκυψαν ως πιέσεις από όσους επιδοτούσαν και δάνειζαν την ελληνική οικονομία προκειμένου αυτή να συγκλίνει με τις άλλες ευρωπαϊκές στα πλαίσια της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.
Καθώς αναγκάστηκαν έξωθεν, ο τρόπος που επιδιώκουν να τις κάνουν είναι με γνώμονα την εξυπηρέτηση διαφόρων ολιγαρχών και πρόσκαιρα των κρατικών ταμείων, προκειμένου να καταβάλουν τα εφαπάξ, τις συντάξεις και τους μισθούς μέχρι τις επόμενες εκλογές, ώστε να αποσπάσουν τις απαραίτητες ψήφους...
Αντί λοιπόν να ιδιωτικοποιούν με γνώμονα το άνοιγμα των αγορών και την εξασφάλιση αποτελεσματικού ανταγωνισμού μεταξύ των ιδιωτών, το κάνουν με τρόπους που είναι βέβαιο πως θα αποδειχθούν επιζήμιοι για την κοινωνία και την οικονομία.
Έτσι αντί να ανοίξουν την αγορά του τζόγου, στην περίπτωση του ΟΠΑΠ μετέτρεψαν ένα κρατικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό.
Στην περίπτωση των λιμανιών αντί να δημιουργήσουν στην Αττική τις προϋποθέσεις του ανταγωνισμού με την εκχώρηση δυο-τριών διαφορετικών λιμανιών σε διαφορετικούς ιδιώτες, οι οποίοι θα ανταγωνίζονται να προσελκύσουν πελάτες από εμπορικά, ακτοπλοϊα, και κρουαζιέρα, δημιουργούν ένα ιδιωτικό μονοπώλιο...
Αν το ιδιωτικό μονοπώλιο αύριο αποφασίσει να κερδίσει περισσότερα, ανεβάζοντας το κόστος για τα πλοία, με ποιο τρόπο θα προστατέψει την οικονομία και την κοινωνία;
Είναι θετικό που εκπορθούνται τα κρατικά μονοπώλια, τα οποία μέσω των ισόβιων διοικήσεων της μάστιγας των συνδικαλιστών, αλλά η δημιουργία ιδιωτικών μονοπωλίων δεν αποτελεί την καλύτερη λύση για την οικονομία και την κοινωνία.
Επιπλέον, όσοι σχεδιάζουν τη μετατροπή των κρατικών μονοπωλίων σε ιδιωτικά, αποδίδουν τις αντιρρήσεις των ευρωπαϊκών θεσμών στο φόβο ή ιδιοτελείς σκοπούς έναντι των ανταγωνιστών κινέζων. Συχνά κρύβονται ιδιοτελείς σκοποί, αλλά συνήθως πρόκειται για αντιδράσεις στο αυτονόητο, την παράδοση της κοινωνίας και οικονομίας σε ιδιωτικά μονοπώλια.
Το νερό δεν μοιάζει με το φυσικό αέρα. Το νερό για να φτάσει στη βρύση μας χρειάζεται κάπου να συγκεντρώνεται, μέσω αγωγών να μεταφέρεται κοντά στην πόλη, μετά να φιλτράρεται και μέσω του δικτύου να παροχετεύεται σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που το χρειάζονται.
Ολη αυτή η διαδικασία έχει ένα κόστος. Ο ιδιώτης σε αντίθεση με το κράτος μπορεί να κρατά αυτό το κόστος χαμηλά, άρα να προσφέρει νερό σε καλύτερες τιμές.
Η ιδιαιτερότητα με το νερό στην Αθήνα είναι πως δεν μπορεί να αναπτυχθούν ανταγωνιστικές υπηρεσίες. Εκτός αν φτιαχτούν τεχνητές λίμνες και λεκάνες απορροής που θα τις γεμίζουν.
Κατά συνέπεια η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ με τον τρόπο που γίνεται, επί της ουσίας είναι μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό. Αυτό μπορεί να μειώσει τις τεράστιες απώλειες νερού του δικτύου λόγω της αναποτελεσματικής κρατικής διαχείρισης, αλλά ο ιδιώτης δεν έχει κανένα λόγο να προσφέρει ανταγωνιστικές υπηρεσίες. Δηλαδή, την καλύτερη δυνατή ποιότητα στην χαμηλότερη τιμή.
Ο τρόπος που γίνονται πολλές από τις ιδιωτικοποιήσεις αντί να βελτιώσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς την οικονομία και την κοινωνία, είναι πιθανό να τις επιδεινώσουν.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο προκειμένου να πληγεί η αποτελεσματικότητα της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά ανεπάρκεια προσώπων και αντιλήψεων στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Από τη μια η λαϊκή δεξιά και λαϊκή κεντροαριστερά για να λάβει τις δόσεις των δανείων ιδιωτικοποιεί στρατηγικούς τομείς όπως-όπως και από την άλλη η «παλαβή» αριστερά που δεν αντιλαμβάνεται την έννοια του κόστους και της ανταγωνιστικότητας και πλέει στη Νιρβάνα της βεβαιότητας πως υπάρχει «δωρεάν γεύμα»...
Οι περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις όπως γίνονται θα δυσφημίσουν το ρόλο και την αποδοτικότητά τους στην οικονομική ανάπτυξη και τη διαβίωση των πολιτών. Θα έχουν δηλαδή το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που πέτυχαν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης...
2) Οι συνέπειες της γοητείας του ρίσκου...
Ο παίκτης απλώνει την παλάμη με τα δάχτυλα ανοιχτά και με το άλλο χέρι προσπαθεί να καρφώσει ένα μαχαίρι στα κενά μεταξύ των δαχτύλων, με ταχύτητα. Νικητής βγαίνει όποιο καταφέρει περισσότερες μαχαιριές σε ένα ορισμένο χρόνο, χωρίς να αγγίξει κάποιο δάχτυλο.
Κώστα Στούπα
Capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες, θεωρούμε ότι είναι δημόσια.
Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας, για να τα αφαιρέσουμε.
Επίσης, σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολογίου, μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Για τα άρθρα των συγγραφέων,ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιοδνήποτε τρόπο, το ιστολόγιο.