Κόσκο - Λιμενεργάτες 2-1 στο ημίχρονο

Γράφτηκε από  Δημήτρης Θωμαΐδης

Δευτέρα, 21 Ιουλίου 2014 07:29

Σκηνή απ' το λιμάνι του Ικονίου, στην είσοδο για τον προβλήτα 1 της Κόσκο

Λιμενεργάτες που αποφάσισαν αποχή από την βάρδια. Με μάτια κατακόκκινα και κορμιά λουσμένα στον ιδρώτα ,απ' τον κάματο της μέρας. Απέναντι τους ένας θλιβερός  εκπρόσωπος της εργοδοσίας, που με διάφορα ντεμοντέ κολπάκια προσπαθεί να τους πείσει να επιστρέψουν στη δουλειά τους. Οι εργάτες παζαρεύουν τα στοιχειώδη δικαιώματα τους, ζητώντας εγγυήσεις.

Μοναδικό εχέγγυο του εκπροσώπου είναι κάτι παπάρες , του στυλ, "επιστρέψτε στη δουλειά σας και θα τα βρούμε", "σας δίνω το λόγο της τιμής μου", "δεν θα υπάρξουν συνέπειες " και άλλες τέτοιες κουτοπόνηρες μαλακίες, μέχρι να τους καταφέρει να γυρίσουν πίσω στο μεσαίωνα.

Η αποχή των εργατών προκάλεσε μια αναγκαστική συνάντηση που έσπαγε την" ομερτά".

Στην πορεία, οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας πλήθυναν. Το θέατρο που παίζανε οι νέες αφίξεις είχε  χοντροκομμένα κακοπαιγμένους ρόλους . Από μακριά διακρίνονταν η "ασφαλίτικη" νοοτροπία της Κόσκο. Με τον κακό της ιστορίας ν' αποκαλεί τους εργαζόμενους "αναλώσιμα σκουπίδια" και τον καλό, με τη σειρά του, να ζητάει συγνώμη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.

Άμα σου έλαχε λοιπόν,  να βρεις εδώ δουλειά για να διατηρηθείς και να επιβιώσεις, πρέπει να προπονηθείς έτσι ,ώστε να μάθεις να ζεις γονατιστός. Ο Μαμωνάς θα σ' αποδεχθεί μόνο αν  υποκύψεις  σ' όλους τους απεχθείς όρους που θα σου βάλει. Σημαντικότερος όρος είναι ότι απαγορεύεται να σηκώσεις κεφάλι, όσα δεινά και να υφίστασαι. Γονατιστός και με σκυμμένο κεφάλι. Οποιαδήποτε άλλη αντίδραση, θα θεωρηθεί "η επανάσταση των σκλάβων" και η οποιαδήποτε πρωτοβουλία σου για το δίκιο σου, θα σ' εξομοιώσει με το Μαρίνο Αντύπα, το Φορτίνο Σαμάνο, τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, τον Τσε Γκεβάρα ή τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Θα μου πεις, αν με αξιολογήσει σαν κι αυτούς, τιμή μου και καμάρι μου! Μόνο που  η τιμή και το καμάρι αποδόθηκαν στους παραπάνω μετά θάνατον, όταν κι έγιναν σύμβολα για τους αγώνες τους και δε θ' αποδοθεί  μηδέποτε σ' αυτούς που πεθαίνουν κάθε μέρα στο λιμάνι.

Στο λιμάνι ,από τότε που πουλήθηκε μπιρ παρά στη κρατική Κινέζικη Κόσκο, που ανήκει στο Κ.Κ.Κ.Κ (Καπιταλιστικό Κουμμουνιστικό Κόμμα Κίνας) ,οποιαδήποτε απεργία θα φάνταζε ξεκαρδιστικό ανέκδοτο. Έλα όμως που και η υπομονή έχει τα όρια της. Έτσι, με το που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ξεκίνησε αυτή αντίδραση των εργαζομένων. Όλοι οι εμπλεκόμενοι με τις εργασίες του λιμανιού, όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, άρχισαν να ψελλίζουν τη λέξη απεργία. Λέξη που ακουγόταν απαγορευμένη. Δεν ήταν η μόνη. Κι άλλες λέξεις ζεμάταγαν στον προβλήτα 1 της Κόσκο. Λέξεις όπως: καταγραφή εργατικών ατυχημάτων, συλλογική σύμβαση εργασίας, βαρύ και ανθυγιεινό, υπερωρίες , Σαββατοκύριακα και αργίες, επίδομα επικινδυνότητας, τριετίες, επιτροπές εργαζομένων, κανονισμός εργασίας, εναερίτες, καβοδεσία (εδώ γελάνε!).  

Στις απεργίες της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ και ενώ όλο το λιμάνι υπολειτουργούσε ή νεκρωνόταν  ,στο γκέτο της Κόσκο δεν άνοιγε μύτη. Δικαίωμα στην απεργία είχαν μόνο οι απ' έξω! Μέσα, στον προβλήτα 1, σ' ένα άλλο κόσμο, η σκλαβιά συνεχιζόταν κανονικότατα.

Μ' αυτό το δεδομένο, το μεγάλο ατού για την Κόσκο στο ψάρεμα πελατών ήταν  η εγγύηση ότι εδώ, δε θα έχουμε εργατικές αντιδράσεις. Εγγυήσεις στις ναυτιλιακές  εταιρείες ότι τα πλοία τους θα εκφορτώνονται χωρίς διακοπές και καθυστερήσεις, εγγυήσεις στους εισαγωγείς και στους εκτελωνιστές ότι τα εμπορεύματα τους θα παραδίδονται απρόσκοπτα, εγγυήσεις στους μεταφορείς ότι τα αυτοκίνητα τους θα μπορούν να κάνουν ανεμπόδιστα τα δρομολόγια τους και γενικά εγγυήσεις σ' όσους έχουν άμεση σχέση και παρτίδες με το λιμάνι. Το τίμημα; Της πλάκας. Σιγά μην αντιδράσουν αυτά τα "αναλώσιμα σκουπίδια".

Μοιραίο συνεπακόλουθο αυτού του εργατικού Μεσαίωνα είναι να υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός έναντι του συρρικνωμένου, γειτονικού, δημόσιου Ο.Λ.Π . ,όπου υπάρχουν ακόμα τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα.

Εδώ, έτσι ορίζεται το σαξές στόρι. Εδώ είναι επιφανής και τακτικός επισκέπτης ο Σαμαράς. Εδώ, κάθε επίσκεψη συνοδεύεται κι από μία καινούρια επίκυψη. Εδώ γίνονται σημαιοστολισμοί και τυμπανοκρουσίες για την νέα μας παραχώρηση. Ακριβώς εδώ, δημιουργούνται νέες θέσεις σκλαβιάς.  

Δίπλα, στο δημόσιο Ο.Λ.Π , καμία επίσκεψη, καμία φανφάρα, κανένα ταρατατζούμ. Αργά ή γρήγορα θα το ξεπουλήσουμε κι αυτό το κομμάτι. Και τότε! Ε ρε δόξες κι εδώ!

Οι παραπάνω αντιδράσεις των λιμενεργατών άρχισαν την Πέμπτη βράδυ17 -07-2014 και τελείωσαν Σαββάτο πρωί 19-07-2014.Τελείωσαν με την υποχώρηση της εργοδοσίας που, βάζοντας την ουρά στα σκέλια, αποδέχθηκε πρακτικό συμφωνίας, που υπογράφηκε και από τα δύο μέρη ,και αφορούσε την ικανοποίηση μεγάλου μέρους των αιτημάτων των εργαζομένων. Στο στόμα όλων των ενδιαφερομένων και των εχόντων συνεργασία με το λιμάνι, βολτάριζε η φράση "τα βρήκαν".

Αυτό το "τα βρήκαν" είναι η μεγαλύτερη νίκη των εργαζομένων, στο σύγχρονο Νταχάου της Κόσκο.

Με την κατάρα της ανεργίας να πλανάται στο κεφάλι τους, νέα παιδιά κάθε βαθμίδας μόρφωσης, αναγκάζονταν να ζητήσουν δουλειά, σαν ανειδίκευτοι λιμενεργάτες  στον προβλήτα της Κόσκο και λούφαζαν εκκωφαντικά σε κάθε πρόκληση. Ώσπου ξαφνικά το μέτρησαν, το ζύγισαν, μέχρι που ανακάλυψαν την δύναμη και τις δυνατότητες της εργατικής τάξης.

Τώρα λοιπόν, που το τσιτάτο "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", παίρνει σάρκα και οστά, ας είναι η αφορμή για να χαράξει μια καινούργια μέρα στο λιμάνι του Ικονίου.  

Υ.Γ  Αξιομνημόνευτη η παρέμβαση του προέδρου της ΟΜ.Υ.Λ.Ε και των λιμενεργατών και η συμπαράσταση όλων των εργαζομένων του Ο.Λ.Π. που  αποφάσισαν, στη διάρκεια των κινητοποιήσεων των λιμενεργατών της Κόσκο, να μην εξυπηρετήσουν κινέζικα καράβια στο προβλήτα του Ο.Λ.Π.  Για όσο χρόνο θα χρειαστεί, μέχρι "να τα βρούνε" .

ΠΗΓΗ