ΤΑΙΠΕΔ: Ο οργανισμός που ξεπουλά τη χώρα! (του Λ.Βατικιώτη)

Εάν οι θεωρίες των νεοφιλελεύθερων για τους χρηματοδοτούμενους από το κράτος οργανισμούς έπρεπε να εφαρμοστούν κατά γράμμα, τότε, μία και μόνο ιδιωτικοποίηση έπρεπε να γίνει! Κι αυτή δεν θα είναι ούτε της ΔΕΗ (30 εκ. κέρδη το 2012), ούτε του ΟΠΑΠ (505 εκ. το 2012), ούτε της ΕΡΤ (57 εκ. το 2011) ούτε των εταιρειών ύδρευσης (78 εκ. κέρδη για την ΕΥΔΑΠ και 13 εκ. για την ΕΥΑΘ το 2013). Ο οργανισμός που έπρεπε να ιδιωτικοποιηθεί είναι το ταμείο ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας και κατά κόσμο ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Ελληνικού Δημοσίου)!

(του Λεωνίδα Βατικιώτη)

Το δημόσιο οφείλει να αποβάλλει από πάνω του αυτό το έκτρωμα για τον απλό λόγο ότι είναι ζημιογόνο. Επειδή επιβαρύνει με την δράση του τους φορολογούμενους, έχοντας καταφέρει το αδιανόητο: Να εμφανίζει κατ’ επανάληψη ζημιές! Με βάση τα αποτελέσματα που έδωσε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα, το πρώτο τρίμηνο του 2014 εμφάνισε ζημιές ύψους 1,01 εκ. ευρώ. Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι το τελευταίο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου εμφάνισε κέρδη ύψους 734.000 ευρώ, συνάγεται ότι το προηγούμενο εξάμηνο είχε ζημιές περίπου 280.000 ευρώ. Δεν ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που οι «ειδικοί της αξιοποίησης» στο ναό του «valueformoney» αποτύγχαναν παταγωδώς να εμφανίσουν κέρδη. Το ίδιο συνέβη και το εξάμηνο Ιουλίου – Δεκεμβρίου 2013, όταν οι ζημιές του ΤΑΙΠΕΔ έφτασαν τα 3,1 εκ. ευρώ!

Όσο και να φαίνεται παράδοξο να εμφανίζει ζημιές ένας οργανισμός που δεν κάνει τίποτε άλλο από το παραλαμβάνει περιουσία από το δημόσιο με μοναδική του αποστολή να την πουλήσει όσο – όσο και με κάθε τρόπο, συμβατό ή μη με τους κανόνες της αγοράς και της καλής πίστης, η αλήθεια είναι πως έχει ξανασυμβεί! Κατ’ επανάληψη μάλιστα!

Η πιο εμβληματική περίπτωση αφορούσε στην Τρόιχαντ (Δούρειος Ίππος στα ελληνικά), τον οργανισμό που δημιουργήθηκε μετά την απορρόφηση της Ανατολικής από την Δυτική Γερμανία για να ξεπουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία της πάλαι ποτέ Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Παρότι κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να ξεπουλήσει 14.000 επιχειρήσεις και άλλα περιουσιακά στοιχεία, έκλεισε τον κύκλο της αποτυγχάνοντας να ανταποκριθεί στις προβλέψεις για κέρδη 900 δισ. δολ. Αντί για κέρδη μεταβίβασε στο γερμανικό κράτος ζημιές ύψους 170 δισ. δολ.

Οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις κι η δημιουργία μάλιστα ειδικού οργανισμού με αυτή την ακριβώς την αποστολή δεν συνοδεύτηκε από ζημιές και βαθιά διαφθορά μόνο στην Γερμανία. Το ίδιο επαναλήφθηκε μεταξύ πολλών άλλων χωρών και στην Σλοβακία για να φτάσει ο πρωθυπουργός της χώρας, Ρόμπερτ Φίκο, τον Ιανουάριο του 2013 να δηλώνει σε αυστριακή εφημερίδα ότι λόγω του αμόκ των ιδιωτικοποιήσεων μεταξύ 1995 και 2005 η κυβέρνησή του πλέον στερείται και του πιο απλού εργαλείου για να εφαρμόσει αναπτυξιακή πολιτική.

Εισαγόμενη διαφθορά

Το παράδειγμα της μικρής αυτής κεντροευρωπαϊκής χώρας έχει ξεχωριστή σημασία για την Ελλάδα γιατί στέλεχος της σλοβακικής Τρόιχαντ, την Άννα Μπουμπενίκοβα, έστειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο ΤΑΙΠΕΔ ως τοποτηρητή που θα διασφάλιζε την ταχύτητα και την …αξιοπιστία του προγράμματος ξεπουλήματος της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Η σχετική θέση μάλιστα προβλέπεται από τον ιδρυτικό νόμο του ΤΑΙΠΕΔ. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο νόμος στο άρθρο 3, παράγραφο 11: «Στις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου παρίστανται ως παρατηρητές, χωρίς δικαίωμα ψήφου, δύο (2) εκπρόσωποι που προτείνονται από τα κράτη − μέλη της Ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι εκπρόσωποι ενημερώνονται πλήρως επί των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης και μπορούν να ζητούν εγγράφως, από το Διοικητικό Συμβούλιο, κάθε πληροφορία επί θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία του Ταμείου, το οποίο υποχρεούται να τις παρέχει χωρίς υπαίτια καθυστέρηση»! Θεσμικά επομένως το ΤΑΙΠΕΔ αποτελεί όργανο ξένης επικυριαρχίας της Ελλάδας.

Η θητεία ωστόσο της γκαουλάιτερ Μπουμπενίκοβα στο ΤΑΙΠΕΔ αποδείχθηκε βραχύβια. Τον Αύγουστο του 2012 η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την ανάγκασε να παραιτηθεί από το ΤΑΙΠΕΔ μέχρι να διερευνηθούν οι ποινικές διώξεις που την βάραιναν στη  χώρα της για οικονομικά σκάνδαλα όσο ήταν πρόεδρος στο σλοβακικό ΤΑΙΠΕΔ. Κι οι διάδοχοι ωστόσο της Μπουμπενίκοβα μόνο ιεραποστολή δράση δεν μπορούν να υποστηρίξουν ότι επιτελούν στην Ελλάδα, διαψεύδοντας πανηγυρικά ότι η συρρίκνωση του ρόλου του κράτους στην οικονομία περιορίζει την διαφθορά.

Αξίζει να δούμε χαρακτηριστικά τι ακριβώς κάνει στην Ελλάδα ένας εκ των δύο τοποτηρητών της ΕΕ. Τα ονόματά τους αναφέρονται με κάθε επισημότητα στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ μεταξύ της «βασικής ομάδας»: Ζήνων Κοντολαίμης και Philippe Boin. Το περιεχόμενο της δράσης του δεύτερου τοποτηρητή περιγράφεται χωρίς τις συνηθισμένες υπεκφυγές και στρογγυλοποιήσεις που επιλέγουν οι ελληνικές κυβερνήσεις (από του Παπανδρέου που δέχτηκε το αίτημα της Τρόικας για την δημιουργία αυτού του αδιαφανούς εξαμβλώματος μέχρι την σημερινή του Σαμαρά) στην προσπάθειά τους να συγκαλύψουν την υποτέλειά τους, σε ετήσια έκδοση του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών για το 2011 (κλικ εδώ).

Αναφέρεται επί λέξη (στην σελίδα 21) για την σκοπιμότητα του γάλλου τοποτηρητή ότι αφορά «στην υποστήριξη των γαλλικών επιχειρήσεων που ενδιαφέρεται να επενδύσουν στην Ελλάδα. Το εν εξελίξει πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων περιλαμβάνει ευκαιρίες για τις γαλλικές επιχειρήσεις για το 2012. Στόχος είναι η έλξη μιας μεγαλύτερης γκάμας επενδυτών, πέραν των γαλλικών εταιρειών με μια μακρά παρουσία στην Ελλάδα (Alstom, Vinci, Suez, κ.α.)». Με απλά λόγια επιδίωξή του γάλλου τοποτηρητή δεν είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας κι άλλες τέτοιες αφελείς δικαιολογίες. Σαν εμπορικός αντιπρόσωπος λειτουργεί εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των γαλλικών εταιρειών που προσπαθούν να αρπάξουν ό,τι περισσότερο μπορούν από το πλιάτσικο που γίνεται σε βάρος της δημόσιας περιουσίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παιδαριώδεις δικαιολογίες δεν διατυπώνονται μόνον από τους πολιτικούς που θεωρούν σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου να ηγούνται του ξεπουλήματος της ελληνικής δημόσιας περιουσίας γάλλοι ντίλερς και σλοβάκες διωκόμενες για διαφθορά. Εξ ίσου αφελείς όροι για την παρουσία τους διατυπώνονται και στο νόμο του 2011 που στόχο έχουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που δημιουργεί το καθεστώς απροκάλυπτης διεθνούς κηδεμονίας. Αναφέρει έτσι ο νόμος για τους γκαουλάιτερ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Οι εκπρόσωποι υπέχουν υποχρεώσεις εχεμύθειας, σύμφωνα με τους κανόνες περί εμπιστευτικότητας, απορρήτου και σύγκρουσης συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Αλλά είπαμε αυτά είναι για τους ιθαγενείς…

Γκαουλάιτερ με πρόσβαση και βουλευτές στο σκοτάδι

Η πρόσβαση που έχουν οι γκαουλάιτερ του ΤΑΙΠΕΔ σε εμπιστευτικές πληροφορίες αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη προσβολή στα κυριαρχικά δικαιώματα αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι αυτήν ακριβώς την πληροφόρηση την στερούνται οι έλληνες βουλευτές! Επίμονο αίτημα βουλευτών να τους δοθούν τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ έπεσε στο κενό, αποδεικνύοντας έτσι το καθεστώς αδιαφάνειας που επικρατεί στο εσωτερικό του.

Δεν είναι μόνο η απροθυμία κυβέρνησης και ΤΑΙΠΕΔ να δώσουν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που βεβαιώνουν ό,τι κάτι πολύ πιο σάπιο υπάρχει στο ΤΑΙΠΕΔ. Είναι επίσης οι αντισυνταγματικοί χειρισμοί που έχουν γίνει από την κυβέρνηση για την στελέχωση της διοίκησής του, η «λαμπρή» πορεία πολλών στελεχών του κι ακόμη το καθεστώς απαλλαγής των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ από κάθε ποινική ευθύνη για τις αποφάσεις που σχετίζονται με ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας. Εισάγεται έτσι και για τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ το ίδιο... βασιλικό προνόμιο που επιφύλαξαν για τα στελέχη των ασφαλιστικών ταμείων που ψήφισαν το κούρεμα των αποθεματικών, για τα στελέχη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που έφεραν σε πέρας την ανακεφαλαιοποίηση, για τις διοικήσεις των τραπεζών που έδωσαν τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα και πολλές ακόμη περιπτώσεις όπου τα μνημόνια δημιούργησαν το δικό τους δίκαιο διαρκών εξαιρέσεων

Ο νόμος της σιωπής

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίζει το ταμείο ξεπουλήματος περίπου σαν κοινωφελές ίδρυμα ή ταμείο αγαθοεργίας κλονίστηκε πρώτη φορά όταν το μέλος της διοίκησής του, Άννα Ζωηρού, τοποθετημένη από το ΛΑΟΣ στο ταμείο ξεπουλήματος έσπασε την ομερτά και προχώρησε σε δημόσιες καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας του. Οι αποκαλύψεις της ξεκινούσαν από τα αγγλικά που χρησιμοποιούσαν στις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου, κι έφταναν στις αλλαγές των όρων διαγωνισμού για την πώληση της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου και αντικανονικές ανανεώσεις συμβάσεων συμβούλων.

Προς επίρρωση της σοβαρότητας των ισχυρισμών της Ά. Ζωηρού να σημειωθεί πως ούτε οι συμβάσεις των συμβούλων ιδιωτικοποιήσεων (αξίας 20 εκ. ευρώ μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012 σύμφωνα με δηλώσεις ενός εκ των πρώην προέδρων του ευαγούς αυτού ιδρύματος σε επιτροπή της Βουλής) έχουν δοθεί ποτέ στην Βουλή. Έτσι κανείς δεν ξέρει ποια νομική εταιρεία ή εταιρεία συμβούλων υπογράφει συμβόλαια με το ΤΑΙΠΕΔ. Είναι κι αυτές οι συμβάσεις στη διάθεση μόνο των πιστωτών, όχι όμως των βουλευτών.

Η Ά. Ζωηρού αποδείχθηκε πολύ …ζωηρή για τους κανόνες του παιχνιδιού και παύθηκε από τα καθήκοντά της τον Μάρτιο του 2013, αφού πρώτα είχε αντισταθεί σε πιέσεις για να παραιτηθεί και πριν ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις για ιδιωτικοποιήσεις. Στο ενδιάμεσο για να χωρέσει στη διοίκηση του ταμείου ξεπουλήματος κι ο αντιπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ η Βουλή ψήφισε την αύξηση του αριθμού των μελών του ΔΣ από πέντε σε έξι. Μετά την αποπομπή της …ζωηρής Ά. Ζωηρού (που τον Οκτώβριο του 2013 κατέθεσε μήνυση εναντίον του υπουργού Γ. Στουρνάρα) η βουλή τον Μάριο του 2013 ξαναψήφισε νόμο για να μειωθούν οι θέσεις του ΔΣ σε πέντε από έξι, εφ’ όσον η «ανεπιθύμητη» είχε απομακρυνθεί. Μάλιστα στο απόγειο του θράσους του το ταμείο εκποιήσεων δεν δίστασε σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά τις αποκαλύψεις της Ά. Ζωηρού έμμεσα πλην σαφώς να την απειλήσει με μήνυση θυμίζοντας την υποχρέωση εχεμύθειας που είχε αναλάβει για δέκα ολόκληρα χρόνια!

Το γύφτικο παζάρι της «μεγάλης των αδέκαστων μάνατζερ σχολής του ΤΑΙΠΕΔ» δε σταματά εδώ. Από τα πολλά ευτράπελα ξεχωρίζουμε τα μαγειρέματα για την έγκριση από τη βουλή της διοίκησής του. Με βάση τον ιδρυτικό νόμο, για τον ορισμό του προέδρου απαιτούταν ειδική πλειοψηφία, λόγω του κρίσιμου ρόλου που καλούταν να παίξει το ΤΑΙΠΕΔ κι επίσης για λόγους διαφάνειας. Αυτή ήταν η αιτιολογία. Επί κυβέρνησης Σαμαρά όμως, επειδή δεν σχηματιζόταν η συγκεκριμένη πλειοψηφία στην Βουλή, δηλαδή δεν έβγαιναν τα …κουκιά, εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 σε 4 ώρες πράξη νομοθετικού περιεχομένου (με έναν μάλιστα εκ των υπουργών που την υπέγραφαν να βρίσκεται εκείνη την ώρα σε ταξίδι στην Αίγυπτο…) που καταργούσε την προϋπόθεση της ειδικής πλειοψηφίας. Προφανώς οι λόγοι διαφάνειας είχαν εκλείψει…

Η οσμή σκανδάλων και αδιαφάνειας που αναδύει το ΤΑΙΠΕΔ επιβεβαιώνεται αν μείνουμε μόνο σε ορισμένα στιγμιότυπα από τον βίο και την πολιτεία των στελεχών του. Κατ’ αρχάς στους εμπειρογνώμονές του συμπεριλαμβανόταν η Ελένη Παπακωνσταντίνου, ξαδέρφη του πρώην υπουργού Οικονομικών που υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο, κι η οποία έγινε γνωστή λόγω της συμμετοχής της σε εξοπλιστικά συμβόλαια και στη λίστα Λαγκάρντ, η οποία παραιτήθηκε όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις. Οι δε πρόεδροι του ξεπερνούν τα χρόνια λειτουργίας του.

Ο πρώτος πρόεδρος Ι. Κουκιάδης παραιτείται τον Ιούνιο του 2012 πριν καν συμπληρώσει ένα χρόνο. Ο διάδοχός του Τ. Αθανασόπουλος παραιτείται τον Μάρτιο του 2013 με αφορμή την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του ΔΣ της ΔΕΗ όπου συμμετείχε για την σύμβαση της ΔΕΗ με την ΜΕΤΚΑ. Κατηγορούνταν για ζημιά 100 εκ. ευρώ. Ο διάδοχός του Στ. Σταυρίδης οδηγείται σε παραίτηση με αφορμή το ταξίδι που έκανε στην Κεφαλλονιά με λίαρ τζετ επιχειρηματία. Ο νυν πρόεδρος Κ. Μανιατόπουλος εκτέθηκε πριν καν αναλάβει τα καθήκοντα του, όταν τον Οκτώβριο του 2013 ρωτήθηκε στην επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων, Τραπεζών, Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας και Φορέων Κοινής Ασφάλισης γιατί απέκρυψε από το βιογραφικό του την προϋπηρεσία του σε εταιρεία συμβούλων στις υπηρεσίες της οποίας προστρέχει πολλάκις το ΤΑΙΠΕΔ και τώρα για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ… Όλο αυτό διάστημα οργιάζουν οι φήμες για διακριτική μεταχείριση της Eurobank, με την πώληση του Ελληνικού να αποτελεί το πιο ακραίο και πρόσφατο παράδειγμα κι όχι το μοναδικό. Φήμες που υπογραμμίζονται από την …υπεραντιπροσώπευση της Eurobank μεταξύ των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ.

Δικαστική ασυλία – ομολογία ενοχής

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις και η Τρόικα στην προσπάθειά τους να προωθήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις με κάθε τρόπο (αδιαφορώντας για παράδειγμα για το τίμημα και παραβιάζοντας ακόμη και τους στοιχειώδεις κανόνες του ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα ουκ ολίγοι διαγωνισμοί να είναι …μονοπρόσωποι παραπέμποντας σε απ’ ευθείας αναθέσεις) θωράκισαν τους γενίτσαρους του νεοφιλελευθερισμού που στελεχώνουν την διοίκηση του ταμείου ξεπουλήματος με ασυλία απέναντι σε οποιαδήποτε δίωξη τούς ασκηθεί στο μέλλον για απιστία κατά του ελληνικού δημοσίου. Τριάντα άνθρωποι δηλαδή που τοποθετήθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ εντελώς αυθαίρετα και χειρίζονται εν λευκώ τον πλούτο της Ελλάδας δεν πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσουν! (Κι αυτό την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου…) Πιο κραυγαλέα ομολογία ενοχής δεν μπορούσε να υπάρχει…

«Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν παραδείγματα που υπουργοί διέγραψαν αδικήματα. Το έκανε για παράδειγμα ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Κουβελάκης το 1993 για τα αδικήματα δια του Τύπου κι έτσι απαλλάγηκαν οι εκδότες που διώκονταν με αφορμή την δημοσίευση προκηρύξεων της 17Ν. Το ίδιο είχε κάνει κι Ευ. Γιαννόπουλος με τα περίφημα αγροτοδικεία. Κοινό χαρακτηριστικό και στις δύο αυτές περιπτώσεις όμως ήταν ότι η εκδίκαση είχε προηγηθεί. Δεν παρακωλυόταν η λειτουργία της δικαιοσύνης, όπως συμβαίνει τώρα», τονίζει στα Επίκαιρα ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, πρώην μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας. «Η δικαστική ασυλία, εισάγοντας μια ατομική εξαίρεση από ένα γενικό κανόνα δεν επιτρέπει στην δικαιοσύνη να κάνει την δουλειά της. Αποτελεί μια πρόδηλη παραβίαση της ισονομίας, που δείχνει πόση εμπιστοσύνη έχουν τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ στη νομιμότητα των πράξεων τους…».

Με το πιστόλι του χρέους στον κρόταφο

Υπάρχει όμως ακόμη κάτι χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα, που κατά μεγάλο μέρος τα εξηγεί. Στο δεύτερο κιόλας άρθρο του ιδρυτικού νόμου αυτού του εκτρώματος ορίζεται ότι τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά και μόνο για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Δηλαδή, οι ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, χιλιάδες ακίνητα του δημοσίου, λιμάνια, αεροδρόμια, αρχαιολογικοί χώροι, χιονοδρομικά κέντρα και όλες οι κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις βγαίνουν στο σφυρί σε ένα καθεστώς σκανδαλώδους αδιαφάνειας μόνο και μόνο για να πληρωθούν οι Σάιλοκ της Τρόικας. Οι διαρκείς αναθεωρήσεις προς τα κάτω των εισπρακτικών στόχων, με την πρώτη εκτίμηση του 2011 να κάνει λόγο για 50 δισ. ευρώ, το 2012 να αναθεωρείται στα 19 δισ., ενώ πολύ πιο ρεαλιστικές ιδιωτικές εκτιμήσεις προσγειώνουν το ποσό σε μονοψήφια επίπεδα ακόμη κι όταν θα έχει πουληθεί ό,τι έχουμε και δεν έχουμε (θα εκποιηθούν τα πάντα δηλαδή για να μειωθεί το χρέος κατά λιγότερο από 3%!), αποδεικνύεται σε ένα απίστευτα επικερδές παιχνίδι για τους πιστωτές: Κάθε απόκλιση δημιουργεί πιέσεις για ταχύτερες αποκρατικοποιήσεις χωρίς πολλές – πολλές απαιτήσεις, που σημαίνει ξεπούλημα, με αποτέλεσμα οι πιστωτές να κερδίζουν τα μέγιστα πλασάροντας στις δικές τους εταιρείες ό,τι πουλιέται στην Ελλάδα στην πιο εξευτελιστική τιμή. Κι όσο αγοράζουν στην φθήνια, με την βοήθεια των goldenboys του ΤΑΙΠΕΔ, τόσο επικρίνουν για τις αποκλίσεις ζητώντας την επιβολή έκτακτων μέτρων λιτότητας για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά και χρηματοδοτικά κενά που δημιουργούνται.

Εν κατακλείδι, το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας (που μακροπρόθεσμα όχι μόνο αυξάνει την ανεργία αλλά και οξύνει την δημοσιονομική κρίση) και υπερχρέωσης μέσω της υποταγής στους δανειστές αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την επιβίωση του λαού.

(ΠΗΓΗ: περιοδικό Επίκαιρα)